Ιδιαίτερη διαδρομή με έντονες εναλλαγές τοπίου. Παρ’ όλο που η διαδρομή δεν ξεπερνά τα 590 μέτρα υψόμετρο είναι ιδιαίτερα δύσκολη στο τμήμα της Γούμερο – Αγία Ζώνη Ασκητή – Ωλένη λό- γω της κατάστασης του χωματόδρομου που δεν προσφέρεται για όλους τους τύπους των οχημά- των. Σε κάθε περίπτωση αυτό το τμήμα της διαδρομής συνιστάται να γίνεται καλοκαιρινούς μήνες χωρίς δυσμενή καιρικά φαινόμενα που επιβαρύνουν την κατάσταση του δρόμου.

Η διαδρομή ξεκινά από τον εθνικό δρόμο Πύργου – Αρχαίας Ολυμπίας (διασταύρωση προς Λα- μπέτι) και μέσα από μία πολύ όμορφη διαδρομή κατευθυνόμαστε στην Ι.Μ. Παναγίας Κρεμαστής. Ωράριο εισόδου στην μονή 9:00 – 13:00 & 17:00 μέχρι την δύση του ήλιου.

Στη συνέχεια, και αφού περάσουμε το χωριό Λάνθι κατευθυνόμαστε βόρεια προς τον Καράτουλα, τα Μάρμαρα και το Μουζάκι με προορισμό το Γούμερο. Ο δρόμος ασφαλτόδρομος με αρκετές στροφές και απαιτεί αυξημένη προσοχή.

Η κατάβαση από το Γούμερο στην Αγία Ζώνη Ασκητή, γίνεται όπως αναφέρθηκε μέσω ενός ιδιαί- τερα δύσκολου χωματόδρομου που συνεχίζει μέχρι την Ωλένη. Οι επισκέπτες που δεν επιθυμούν να κάνουν αυτό το τμήμα της διαδρομής σταματούν την πορεία τους στο Γούμερο. Για την διέλευση του χωματόδρομου απαιτείται ο κατάλληλος εξοπλισμός καθώς και νερό. Συνιστάται η διαδρομή να υλοποιηθεί με ειδικών προδιαγραφών όχημα (πχ. 4x4) ενώ η επίσκεψη στην Αγία Ζώνη Ασκητή (η οποία είναι εγκαταλελειμμένη) απαιτεί επιπλέον πεζοπορία περίπου 20 λεπτών, ανά κατεύθυνση, από το χώρο στάθμευσης του αυτοκινήτου.

Από την Ωλένη η διαδρομή συναντά, στην Μαγούλα, τον κεντρικό δρόμο όπου με νότια κατεύ- θυνση ύστερα από επτά χιλιόμετρα περίπου συναντάμε την εθνική οδό.

Παρατήρηση: Ο κάθε περιηγητής που επιλέγει να πραγματοποιήσει αυτή την διαδρομή έχει την αποκλειστική ευθύνη για την ασφάλειά του και την διατήρηση του απαραίτητου προσανατολισμού για την ολοκλήρωσή της. Οι οδηγίες είναι ενδεικτικές.

Στη διαδρομή από τον Πύργο προς την Ωλένη, κοντά στο χωριό Λάνθι, δεσπόζει ένα σημαντικό προσκύνημα της Ηλείας, η γυναικεία μονή της Παναγίας της Κρεμαστής.. Οφείλει την ονομασία της στην παράδοση ότι την εικόνα της Παναγίας βρήκε αιωρούμενη μέσα στο σπήλαιο ένας βο- σκός που κρεμάστηκε από τον βράχο, καθώς και στο γεγονός ότι η ίδια η μονή φαίνεται σαν να κρέμεται από τον βράχο. Η Ιερά Μονή Ιδρύθηκε στις αρχές του 17ου αιώνα, μάλιστα σε μία επι- γραφή που δεν σώζεται σήμερα αναφερόταν το 1601 ως έτος κατασκευής του ναού. Λόγω της δυσπρόσιτης τοποθεσίας της, στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και της επανάστασης του 1821 ήταν τόπος συνάντησης των οπλαρχηγών και καταφύγιο των κατοίκων της περιοχής. Επίσης, είχε σπουδαία προσφορά στην παιδεία των Ελλήνων και σύμφωνα με την παράδοση, στους χώ- ρους της λειτουργούσε κρυφό σχολειό. Το 1880 έγινε μετόχι της Μονής Σκαφιδιάς, ανέκτησε την αυτοτέλειά της για λίγο και το 1933 μετατράπηκε από ανδρική σε γυναικεία.

Το καθολικό της μονής είναι ναός διαμορφωμένος μέσα σε σπήλαιο. Το 1976 το σπήλαιο κατα- στράφηκε από κατολίσθηση και σήμερα έχει απομείνει μόνο ένα φυσικό κοίλωμα του βράχου, στα δυτικά του. Ο ναός έχει ανακαινισθεί πλήρως, έχει διαπλατυνθεί και έχουν προστεθεί μαρμά- ρινο τέμπλο και εικόνες βυζαντινής τεχνοτροπίας.

Στην ενδοχώρα βρίσκεται το Γούμερο, αγροτικό χωριό, χτισμένο σε περιοχή με φαράγγι και εντυ- πωσιακό φυσικό ανάγλυφο. Δύο θρησκευτικά μνημεία τραβούν την προσοχή των ταξιδιωτών στην ευρύτερη περιοχή του Γούμερου. Πρώτα, σε απόσταση 4 περίπου χιλιομέτρων νοτιοδυτικά από το χωριό, σε μια σχισμή που σχηματίζεται ανάμεσα σε δύο ορθοπλαγιές, οι λάτρεις του προσκυνηματικού τουρισμού ανακαλύπτουν τη μονή Ασκητή. Την είσοδο στο εγκαταλειμμένο ασκηταριό, που είναι αφιερωμένο στην Κατάθεση της Τίμιας Ζώνης της Θεοτόκου, φράσσει τοί- χος στον οποίον ανοίγονται πύλη και δύο παράθυρα. Σε σχεδόν ίδια απόσταση από το Γούμερο, αυτήν τη φορά με κατεύθυνση δυτικά, οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν τη βυζα-

ντινή εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, γνωστή ως μονή Νίκαβας. Υπολείμματα με- σαιωνικού κάστρου, μάλλον φράγκικου (με πιθανό Βυζαντινό παρελθόν), σε χαμηλό ύψωμα της ορεινής Ηλείας, βόρεια από το Γούμερο. Το κάστρο ταυτίζεται με το Βούμερο ή Γούμερο ή Βουνέρι που για πρώτη φορά εμφανίζεται στο κατάλογο με τα φέουδα του 1377 και αργότερα του 1463. Δεν υπάρχει η παραμικρή μνεία για το Γούμερο πριν από το 1377, οπότε μπορούμε να υποθέσου- με ότι κατασκευάστηκε περί τα μέσα του 14ου αιώνα.

Νοτιοδυτικά του Γούμερου, στην περιοχή του χωριού που φέρει την ονομασία Ωλένη, έχουν εντο- πιστεί ερείπια της ομώνυμης αρχαίας πόλης, που κατοικήθηκε από τους Μυκηναϊκούς χρόνους. Σε λόφο πάνω από το χωριό διακρίνονται τα λείψανα του κάστρου της Ωλένης, που οικοδομήθη- κε κατά τους Βυζαντινούς Χρόνους και αποτέλεσε έδρα ορθόδοξου αλλά και Λατίνου επισκόπου (επί Φραγκοκρατίας).